|
|
 |
|||
|
Sint-Anne, Minnertsga,
Sint-Jabik, Ouwe-Syl, Froubuurt, Nij Altoenae, Nije-Syl, Vrouwbuurtstermolen,
Zwarte Haan en Westhoek
|
|||
|
Nel, die het initiatief voor deze bedevaart nam: "Gezien het succes van de tocht vorige maand was slechts één oproep op het forum van stadsdeel Westerpark voldoende om voor de tweede keer met zes volle auto's naar het hoge noorden af te reizen. Zeker de helft had ook vorige maand meegedaan."
Het zal een dag van vele soorten weer zijn. Gelukkig is een routebeschrijving In elke auto aanwezig en op advies van Carla heeft iedereen rubber laarsen meegenomen. Al zingend volgen we de borden Zaannstad, Purmerend en Leeuwarden. Aan het einde van de afsluitdijk denkt Antonioni dat hij in Zwitserland is beland. Hij is in de war door een bord dat naar Zurich wijst, maar gelukkig blijkt dat het een dorp aan het einde van de dijk zo heet. Aan de andere kant van de Afsluitdijk ben je echt in een ander land, Friesland. Er hoeft niet te worden gezocht naar de route dankzij TomTom. Bij It Aldlan duiken we de Westergoawei op en rijden Sint Annaparochie binnen. De bedevaartveteranen weten hier de weg. Hier wordt net als vorige keer even flink gebunkerd in de plaatselijke snackbar van Sint Annaparochie. Daarna maken we een wandelingetje. Oop een pleintje voor een tempelachtige kerk maken we een praatje met wat locals. Die vinden het maar vreemd dat we helemaal uit Amsterdam hier naar toe zijn gekomen. Ze hadden wel gehoord over die Mariaverschijningen, maar vinden dat onzin. En nee, coffeeshops hebben ze hier ook (nog) niet. Maar het is geen probleem om wat wiet aan te schaffen. Een aardig meisje wijst ons een adresje in de Weidemastraat, waar zonder de bekende Amsterdamse problemen als legimitatie meer dan uitstekende Friese buitenwiet kan worden aangeschaft. Prima kwaliteit en sterker dan wat er in de Amsterdamse coffeeshop aan buitenwiet kan worden aangeschaft. Knetterstoned verlaten we weldra via de Stadhoudersweg het dorpje.
Hier zou zich ooit een "Hellegat" hebben bevonden. Dat is een plek met een soort kwade aardstraling van waarschijnlijk satanische oorsprong. Maar de duivel verdween toen op die verdoemde plek de Heilige Maagd verscheen. Aan de hemel stormen donkere wolken aan een kort daarvoor nog blauwe hemel. Het begint plotseling hard te waaien. We stoppen even voor de kerk aan de Schuringaweg. Een bordt in homokleuren laat weten dat dit de Kerk tussen de dijken is. Uiteraard wordt de protestantenbunker die op het Hellegat is gebouwd zorgvuldig bekeken. Antonioni meent een zwavellucht te bespeuren en op zijn verzoek slaan we een kruisteken en bidden een weesgegroetje voor de zekerheid.
Op de hoek ligt het Strandhuis. Het heet officieel Sttandhuis der Bildtpollen, en werd, zo lezen we in de gevelsteen, in 1899 gebouwd om de dijkbewaking in te huisvesten. De huidige bewoners hebben dan ook via twee grote ramen op de zolderverdieping een magnifiek uitzicht op het meest magische stukje Nederland in de geschiedenis van de Vaderlandse Marialogie: De zeedijk aan het einde van de Schuringaweg.
Als het keihard begint te hagelen vragen we de jongen in de auto te komen en worden de nodige pretsigaretjes gedraaid. Hij heet Teake en het verbaast hem niets dat mensen hier vreemde dingen gewaar worden. Zelf durft hij niet na middernacht over de dijk omdat een spook er om bekend stond ‘s nachts over de dijk te dwalen. Maar Maria heeft hij niet gezien. De sporen die Maria hier in het veld, na haar bezoek van dit jaar zou hebben achter gelaten, is ook niets meer te zien omdat die akker is omgeploegd. Zo op het oog lijkt er ook niets met het huisje aan de hand. Niets wijs op de grote glorie die deze simpele woning aan de zeedijk ten deel is gevallen. Een bordt van een restaurant wijst de weg naar het eindoel van deze pelgrimage, Zwarte Haan.
De Zwarte Haan is een beetje griezelige plek. Was het omdat we nogal veel geblowed hadden dat sommigen een beetje para werden in deze vreemde omgeving? Na een kwartiertje houden we het voor gezien en onder het zingen van het Amsterdamse volkslied scheurden we al snel door Nij Altoenae. Daarna waren we twee van de auto's kwijt. Hoogtepunt was nog dat we elkaar tegenkwamen op de weg, wij de goede kant op, zij dus de verkeerde. Na veel gelach reden we uiteindelijk vol gas richting Afsluitdijk en stopten alleen maar bij een tankstation. . "Liever in Mokum zonder poen dan in Parijs met een miljoen". Om 5 uur kwamen we Amsterdam Westerpark weer in. Iedereen is het er over eens: in de komende lente komen we terug naar dit mystieke oord in het hoge noorden. Met onze laarsen! Nel Smalleweide. |
Bolgens het onderzoeks- en adviesbureau SGBO van de Vereniging Nederlandse Gemeenten in Den Haag is Het Bildt een van de grootste achterstandsgebieden van Nederland. In de meeste Friese gemeenten leeft een fors percentage jongeren in een achterstandswijk, maar koploper is Het Bildt, waar dik 88 procent van de jongeren in zo'n gebied woont. Nieuw is dit niet. De achterstanden worden van generatie op generatie doorgegeven. Leest verder. Daarom is het zo fijn dat er, dankzij een aantal unieke Mariaverschijningen er tegenwoordig weer aansluiting met de rerst van de wereld ontstaat. Auto's trekken in colonevorm door Sint Annaparochie richting Nij Altoenae naar Zwarte Haan. Maar ook door Stiens en Vrouwenparochie rijden ze in optocht naar het buitendijkse kweldergebied van de Noorderleeg (of Noarderleech). Het zijn niet de gebruikelijke natuurwandelaars, die met hun eigen broodpakketjes en thermosflessen door het slik komen stampen, maar mensen die hier mystieke ervaringen claimen en daadwerkelijk een economische bijdrage leveren als ze hier de zogenaamde Noorderleeg-ommegang komen maken. Ze zijn vreemd hier en arriveren vaak zonder laarsen en de bijbehorende boterhammen. om door de zware modder naar een bepaalde plek ter hoogte van Het Strandhuis te trekken. Een plek waar overigens (nog) niets opmerkelijks valt waar te nemen. Tenminste, niet voor de gewone toeschouwer. Maar voor de aanhangers van Rome is dit buitendijkse kweldergebied méér dan een belangrijk broedgebied voor vogels. In dit buitengewoon slikkerig kweldergebied zou "een dame uit de hemel" zijn geland! Een Godsgeschenk, wat zelfs in het broedseizoen (15 maart-1 juli), als dit gebied is afgesloten voor het publiek, voor een toestroom van relitoeristen kan zorgen! Mits men adekwaat inspeelt op de vraag en behoefte van deze specifieke groep bezoekers. Goed voorbeeld van hoe men deze zaken aanpakt is ongetwijfeld het zuidfranse plaatsje Lourdes. Het ligt minstens net zo afgelegen als Het Bildt, maar trekt jaarlijks miljoenen pelgrims en heeft meer hotels dan Parijs. Leest ook eens het forum over deze "verschijningen" |
||
|
Colofon
|
Het Bildts
|
Het Fries
|
Links
|
|
Directeur: S.M. String |
In Het Bildt wordt geen Fries, maar Bildts gesproken: het oud-Hollands van de polderbewoners met het Fries van de stammen van de omliggende gebieden. De naam Het Bildt komt dan ook van opgebild, wat opgeslibd betekent in oud-Hollands. |
Alleen in de kom van Minnertsga wordt Fries gesproken. De gemeente heeft op tweetalige plaatsnaamborden onder de Nederlandse plaatsnaam niet de Friese maar de Bildts-Hollandse vertaling staan. |
|
|
Orgaan voor de Noordwesthoek
van Friesland
|
|||
SINT
ANNAPAROCHIE - Dat het kan spoken bij Zwarte Haan is geen geheim. Dat
men vanuit het westen en zuiden naar Haan trekt vanwege zgn. Mariaverschijningen
is ook niet echt nieuw. Wel dat dit tegenwoordig ook in georganiseerd
verband gebeurd. Kleinschalig relitoerisme. Op zondag 25 november 2007
trok men met zes auto's voor de tweede keer vanuit de Amsterdamse 
Als
we de Oudebildtdijk passeren maken borden duidelijk dat er hier maar
30km mag worden gereden. Jawel, we bevinden ons in het beruchte gehucht
Nij Altoenae.
Daarma
weer snel in de auto's en verder de weg volgen tot we op de Nieuwebildtdijk
stuiten. Inmiddels is het begonnen te stormen!
Hier
raakte de hemel de aarde. Helaas moet je hier links of rechtsaf de Nieuwebildtdijk
op. Vanaf een behoorlijke afstand bewonderen we vanuit de auto het achter
de verderop liggende zeedijk liggende huisje, Iedereen beseft de heiligheid
van deze plek, waar de Moeder Gods, na haar meest recente bezoek aan
dit gebied, ten hemel is gestegen. Een knaap op een brommertje stopt
en vraag of hij ons kan helpen. Zo krijgen we te weten dat het huisje
ter plaatse bekend staat als het Haverspook. Het wordt bewoont door
een feministische theologe uit Utrecht met vriendin en echtgenoot. Die
is psycholoog en er trekt ook weleens een vriend van het trio, een psychiatrisch
verpleger in. Maar omdat die zich totaal isoleren van hun omgebing en
je de woning alleen via de akker kunt berijken, zijn ze volgens de knaap
"totaal onwetend over dat Mariagedoe."
We
nemen afscheid van de jongen en rijden over de smalle Nieuwebildtdijk
naar de uithoek van Zwarte Haan. Niemand spreekt een woord als we een
flauwe bocht naar rechts maken en de weg eindigt Een dijk beschermd
hier het vasteland tegen de Waddenzee. Achter deze dijk beland je in
blubber, die ze hier slik noemen. Gezien het slechte weer heeft niemand
zin om de laarsen aan te trekken. Even plotseling als het begon, stopt
de hagel.Carla neemt een kijkje bij het restaurant. Het blijkt een a
la carte restaurant dat als nostalgische herberg is ingericht.